Cadoles in Champagne
Cadoles zijn droge stenen hutten die lokaal alleen in het zuidoosten van de Champagne te vinden zijn, rond de dorpen Les Riceys, Gyé-sur-Seine en Courteron. Waar hun bronmateriaal, Jurassic “Bourgondische” platte steen, in overvloed aanwezig is.
Cadoles in Champagne onderscheiden zich door hun gewelf gevormd uit over elkaar heen geplaatste platte stenen, geplaatst in uitkragingen. Deze platte stenen ontmoeten elkaar aan de bovenkant van het dak en laten een gat achter waar de rook kan ontsnappen. Hun ingang is vaak smal, laag en altijd naar het oosten gericht, weg van de heersende wind. Zo nemen ze de vorm van een iglo aan, wat bevorderlijk is voor het behoud van een zekere thermische neutraliteit in de kamer (koel in de zomer en gematigd in de winter).
Waarschijnlijk in grote aantallen gebouwd, zijn er nog zo’n 150 in de Côte des Bar. Helaas veel in puin. Ze zijn te vinden op de hoogten, op de hellingen en de plateaus. Ze gaan vaak gepaard met “murgers” (droge stenen muren, die soms verrassende afmetingen kunnen bereiken) en beschermende windschermen.
De oudste zou dateren uit de 18e eeuw.
Deze schuilplaatsen tonen verschillende vormen in detail, met name hun bekleding, die de vorm kan hebben van een kegel, een koepel, voor sommigen een Chinese hoed, een omgekeerde bel of een suikerbrood.
… ongeveer 200 jaar geleden werden Cadoles in Champagne gebruikt als schuilplaats door wijnboeren.
Deze constructies en de ontwikkelingen die ermee gepaard gaan, getuigen van dit moment waarop de mens de ruimte kreeg boven de natuur.
De cadoles zijn min of meer incidentele schuilplaatsen om te lunchen, te rusten, eventueel de nacht door te brengen en wat gereedschap op te bergen. Ze dienden als beschermende cocon voor arbeiders of voorbijgangers. Ze beschermden hen tegen de hitte in de zomer en tegen slecht weer in het algemeen.
De meeste van hen bevinden zich tegenwoordig in het kreupelhout en zijn soms niet erg toegankelijk. De hutten zijn heden ten dage aanzienlijk in aantallen afgenomen. En sinds het einde van de 19e eeuw: phylloxera rond 1895, de wijncrisis van het begin van de 20e eeuw, de Eerste Wereldoorlog… de aantallen van de hutten werden door twee gedeeld, vervolgens door zelfs meer, tot het geleidelijke herstel van de glorieuze jaren dertig.
Deze constructies, gebouwd zonder beschoeiing, zonder bekisting, zonder hanger, getuigen van intelligentie, begrip van het gebruik van lokale steen, verbeeldingskracht, vaardigheid, knowhow en menselijk genie. Als zodanig verdienen Cadoles in Champagne erkenning en bescherming.
Voor meer informatie kunt u de beschrijving raadplegen van de cadoles die door de UNESCO-missie zijn gemaakt met het oog op de restauratie en het behoud van dit erfgoed.
